Gisteren keken we de nieuwste Wes Anderson: The Grand Budapest Hotel. Alle lof die de film elders kreeg dubbel en dwars waard, en Anderson versterkt zijn plaats op onze longlist van regisseurs-waar-we-iets-mee-moeten.

Eerdere brainstorms over zijn films hadden ons er al op gebracht dat zijn pastelkleurige poppenhuis-stijl zich perfect zou laten vertalen naar een high tea, of een gebakje. Zo’n ingewikkelde suikerbom met laagjes, vullinkjes en tierelantijntjes. In The Grand Budapest Hotel maait Anderson ons dat gras voor de voeten weg, door precies zo’n mondverwenner een hoofdrolletje in de film te geven. De ‘courtesan au chocolat’ is de favoriet van Monsieur Gustave: een fragiel, pastelkleurig torentje gemaakt door de fictieve patisserie Mendl’s in het al even fictieve Oost-Europese bergstadje Zubrowka.

Nog sterker: Anderson plaatste zelfs stap-voor-stap instructies voor het maken van het gebakje (zie onder). Of nou ja, de marketingafdeling deed het voor hem, waarschijnlijk. Want we twijfelen er een klein beetje aan of de regisseur écht zelf de hand in het filmpje heeft gehad; daarvoor is zijn stijl dan weer nét niet goed genoeg nageaapt. De shots van potten en pannen zijn weliswaar uit een vast camerstandpunt gefilmd, maar hadden eigenlijk van recht bovenaf geschoten moeten worden – kijk maar.